Achtertuinen van ongeveer 60 m2 op de Croeselaan, niet verkeerd. Een schuurtje markeert de grens. Daarachter ligt de Jaarbeurs. Lola klimt soepel over de schutting naar de buren. Want die hebben een veel grotere trampoline, een ingegraven exemplaar van bijna 3 bij 2 meter. Het is het paradijsje van Gitty Kelderman en dochter Kiki dat bestaat uit twee tuinen aan elkaar. Een langgerekte keurig gemaaide grasmat met een rijtje varens en daarnaast een romantische moes- en bloementuin. ‘Toen ik hier kwam wonen was het al zo open. De buurmannetjes, een eeneiige tweeling, vinden het prima. Ze hebben zelfs het protesthuisje van buurman Pet, dat ooit aan de Croeselaan stond, met de tekst dat je het kon huren voor 2000 euro, op hun gazon gezet als hut voor de buurtkinderen.’ Aan de andere kant grenst deze twee-in-een-tuin aan die van ‘opa Piet en oma Coby’. ‘Ik heb ooit gereageerd op deze woning vanwege de tuin. Als je bent opgegroeid op een dorp, voelt een balkon benauwd. De woning had ik niet eens gezien, alleen foto’s.’ Kelderman heeft de tuin ook voor gebruik aan haar bovenbuur aangeboden, maar die is daar tot nog toe niet op ingegaan.

Eikeltje
‘De hele buurt speelt hier, kinderen en kleinkinderen, allemaal meisjes.’ De schutting is begroeid met verschillende soorten clematis. Er zijn druiven, een pruimen- en een appelboom. De peultjes hangen in de zon te rijpen. Zaailingen hebben een stukje bos gevormd. Kiki heeft een eigen tuintje en stopte een eikeltje in de grond. Nu staat er een klein boompje. ‘Alles groeit hier.’ ‘Wij willen als buren graag met elkaar blijven, wij weten wat wij aan elkaar hebben. Vandaar dat wij tegen die sloop zijn.’ Kelderman woont in de rij huizen met huurders van Portaal. Zij maakt geen gebruik van haar urgentie, maar hoopt een tuin te krijgen op De Foreest, de plek waar vervangende woonruimte wordt ontwikkeld door de gemeente. ‘De gemeente moet gelijkwaardigheid bieden bij gedwongen verhuizing. Ik neem geen genoegen met een daktuin.’ Hans Borsman, de vader van Kiki, woont verderop in een koopappartement, een bovenwoning. Zijn onderbuurvrouw Elske ‘kan echt tuinieren, leuk om te zien. Zelf ben ik er niet zo van. Ik vind dat de natuur zijn eigen gang moet gaan.’ Voor zijn woning aan de straatkant is een perceeltje met zaailingen. ‘Dit moet zichzelf organiseren. Een project van de gemeente vol bijtjes en bloemetjes, een tuin in zelfbeheer’. Bij huurder Pet van de Luitgaarden is de betegelde achtertuin helemaal overgroeid. ‘Mooi hoe de natuur dat doet. Alleen om te zitten heb ik wat weggehaald. De bomen zijn wel afgetopt omdat de buren er last van hadden.’  Hij is niet zo’n tuinier. ‘Als ik op De Foreest maar een plekje heb om rustig buiten te zitten. Ik ben vrij flexibel, alles kan, een daktuin of een park om het huis.’ De huurders worden meegenomen door de gemeente om De Foreest aan de overkant van de Croeselaan te ontwikkelen. Er is een goede samenwerking. Tientallen bewoners, hoeveel is nog onduidelijk, worden er geherhuisvest.  Eerst bouwen en dan pas gaan wij verhuizen. Dat is beloofd door de gemeente.’ Daarna volgt sloop zodat er ruimte is voor een park(je) met flats erin.

Foto: Lola klimt naar de buurtuin; daar is de trampoline groter © Gert-Jan Peddemors

< naar bewoners-en-straten-overzicht